Öylesine

Yaklaşık iki aydır sıkkıntı,gerginlik, korku derken 3 gündür çok rahatlamış hissediyorum kendimi.Sağlıklı olmak gerçekten öyle büyük bir nimet ki,insan kaybedince onunla birlikte bir çok şey anlamını da kaybediyor.O çok beğendiğin ayakkabı,almazsan olmaz sandığın koltuk,yeni tabaklar...Aynı zamanda birçoğu daha da anlamlanıyor; ailen ,arkadaşların.Yeni kararlar alıyorsun iyileşir iyileşmez uygulamak için ,yüzde sekseni unutulacak olsa da.Yine de ruhuma ve vücuduma iyi gelecek şeyler yapmakla ilgili kararımı uygulamak istiyorum.Hatta Pazartesi'yi beklemekten vazgeçtim :)

Kendi evimize taşınalı yedi ay olmuş ama ben bütün bu hamilelik,düşük,tedavi hengamesinin içinde burayı gerçekten bizim yapacak bir şey yapamamışım.Geçen Pazar kızkardeşimle kahvaltıdan sonra yürüyüş yaparken yakınlardaki bir fidanlıktan hayalimdeki balkon için birkaç çiçek almaya karar verdim.Emek verdiğim herşeyi daha çok sevdiğimden(belki de daha çok sahipleniyorum) mümkün olan en küçük ve çelimsiz parçaları tercih ettim.Şimdi bir ortancam,bir baston gül ağacım,sekiz adet şebboyum,bir yasemin fidem ve tohumundan çoğalttığım üç saksı fesleğenim var.Öyle küçük ve öyle çelimsizler ;balkon boş saksılarla dolu gibi duruyor.Ama geçen haftadan beri öyle çok geliştiler ki(sanırım sadece ben fark edebilirim).